Geboorteverhaal Philippa (deel 2)

9u30 ‘s ochtends 14 april 2023 ik voel me helemaal niet lekker. Ik ben erg misselijk en moet overgeven. Goed! Het gaat vooruit, hoop ik. Maar het voelt even niet alsof ik herstel. Ik ga uit bad en op mijn zij liggen in onze zetel. De pijn overvalt me enorm, plots voelt het alsof ik de controle helemaal kwijt ben. Het voelt alsof ik ga wegdraaien. Onmiddellijk wordt mijn bloeddruk genomen en krijg ik druivensuiker aangeboden. Ik besluit dat ik vooral wat frisse lucht nodig heb.

Ik wandel naar de living van papa, ik hoor hem wat tegen me zeggen maar heb geen energie om nog te reageren. Ik kan alleen maar denken: “Ik voel me zo gigantisch slecht en ik heb zo’n vreselijke pijn.” De moed zakt in mijn schoenen, hoe gaat me dit ooit lukken? Ik laat me op mijn knieën zakken en hang over de zetel. Ik weet niet meer welke houding ik moet aannemen. Ik voel paniek, veel paniek. Opnieuw heb ik het gevoel dat ik moet braken, toch niet, vals alarm.

Ik hoor Jonathan zeggen dat ik echt iets moet eten of drinken. Hij haalt een isotoon sportdrankje en laat me wat drinken. Wat. een. vreselijke. smaak.

Jerina zegt tegen me dat de arbeid vermoedelijk goed aan het vorderen is. Ik wil haar graag geloven want ik wil dat het stopt.

10u46 ‘s ochtends 14 april 2023 we keren terug naar onze eigen living. Jerina voert een vaginaal onderzoek uit. 8 cm. Ik voel me ergens wat teleurgesteld. Het is vooruitgegaan, maar dit doet zo’n pijn. Ik kan naar mijn gevoel niet méér verdragen. Ik voel dat ik begin te hopen op persdrang. Ik wil die fase voelen, de fase dat het effectief zover is, de fase dat de pijn verandert naar iets waar ik actief mee aan de slag kan gaan. Want ik hou het amper vol. Ze. moet. eruit.

Ik wil graag terug in bad omdat dit eerder ook soelaas bracht. De misselijkheid en het draaierig gevoel zijn ondertussen gaan liggen. De pijn daarentegen wordt steeds erger. Er wordt een tweede vroedvrouw opgebeld van Geboren in Gent, Katrijn. Voor een thuisbevalling is het noodzakelijk dat er 2 vroedvrouwen aanwezig zijn om alles in goede banen te leiden. Ik maak binnenin een vreugdedansje. Dit is een goed teken, toch?

Twee dagen voor de bevalling heb ik uit verveling bananenbrood gebakken. Ik liet het nog weten aan Jerina en Cynthia: “Als ik vandaag of morgen in arbeid ga is er lekker bananenbrood!” Zogezegd, zo gedaan. Er is bananenbrood voor iedereen. Jonathan geeft me af en toe een stukje, het smaakt me niet echt.

12u20 ‘s middags 14 april 2023 ik voel dat ik moet plassen. Ik ga terug even uit bad en wandel (lees: waggel) naar boven. Trappen doen, Mieke! Dat laat de baby zakken, komaan. Ik wandel naar boven en ga naar toilet. Jonathan gaat mee en probeert me te helpen. Ik kan even geen aanraking meer verdragen. Ik roep het uit tijdens elke wee. Ze komen zo intens snel na elkaar. Ik probeer even neer te liggen op bed maar spring onmiddellijk terug recht, teveel pijn. De tranen springen in mijn ogen en ik vraag aan Jonathan hoe het komt dat geen enkele houding meer goed voelt. Hij moedigt me aan.

Ondertussen is Katrijn toegekomen. Ze helpt me om terug beter op mijn ademhaling te letten. Want ik roep het uit bij iedere wee, maar ik vind geen rust. Opnieuw paniek dat me overvalt. Ik heb het gevoel dat ik doodga, puffen werkt niet.

Vermoedelijk zijn mijn vliezen gebroken bovenaan in mijn baarmoeder. Jerina voelde eerder op de ochtend een vochtblaas ter hoogte van het hoofdje. Ik vraag, tegen al mijn principes in, of ze het niet kan breken. Ik wil dat het vooruit gaat want ik kan gewoon niet meer. Ik moet hiervoor even neerliggen en schreeuw het uit. De pijn is onhoudbaar als ik lig. Wanneer het lukt voor mij, probeert Jerina het te breken, maar ze voelt het niet meer. De vochtblaas is weg.

13u ‘s middags 14 april 2023 Jerina stelt voor om enkele oefeningen met de rebozo doek te doen. Ik verdraag ze slecht, maar doe mijn best. Idealiter zou ik even voorwaarts uit de zetel hangen gedurende enkele weeën. Zo kan Philippa op een betere manier gaan indalen in mijn bekken. Ik huil, dit lukt echt niet. Ik heb teveel pijn en wil gewoon terug in bad, dus dat doe ik. Ik voel dat ik steeds verder in mijn bubbel geraak. Ik heb bijna geen weet meer van mijn omgeving. Jerina schuift een doekje met lavendel olie onder mijn neus ter ontspanning.

9 cm ontsluiting. Positief denken lukt niet meer. Ik hoor mezelf alleen maar denken: ‘ik kan niet meer’, ‘ik ga dood, dit doet zo’n afschuwelijk veel pijn’, ‘waarom krijg ik geen persdrang?’… Ik voel echt dat ik helemaal panikeer. Ik heb het gevoel dat ik gevangen zit in een lichaam dat zoveel pijn doet en zie geen uitweg meer. De weeën komen zo snel achter elkaar, ik krijg geen rust.

14u ‘s middags 14 april 2023 de vroedvrouwen en Cynthia besluiten Jonathan en mij eventjes alleen te laten met ons 2. Ik zeg tegen Jonathan dat ik niet meer kan. Ik twijfel om naar het ziekenhuis te gaan voor een epidurale. Ik geef toe dat ik het gevoel heb dat ik gevangen zit in het bad, ik kan/durf bijna niet meer bewegen en het voelt alsof ik doodga. Hij zegt dat hij me in alles steunt en nu al zo ontzettend trots is op mij. Ik wil zelf vaginaal even voelen voor ik de beslissing neem om naar het ziekenhuis te gaan. Ik voel tussen 2 weeën door. Het valt me op dat mijn baarmoederhals erg gezwollen staat. Ik voel opnieuw tijdens een wee. Haar hoofdje zakt niet en duwt niet goed aan. Ook de zwelling van mijn baarmoederhals doet enkele alarmbelletjes afgaan.

14u20 ‘s middags 14 april 2023 ik laat Jonathan Jerina roepen. Ik wil naar het ziekenhuis. Nu.