Geboorteverhaal Philippa (deel 1)

3u ‘s nachts 14 april 2023 tegenwoordig ben ik ‘s nachts wakker bij iedere draai door de pijn in mijn bekken. Dus ook nu. Terwijl ik me draai heb ik het gevoel dat ik in mijn broek plas dus ik spring uit bed. Dju, toch. Is me dat toch een kei vervelend kwaaltje vloek ik tegen mezelf…Ik ga naar het toilet en keer terug naar de slaapkamer. Wanneer ik terug aan bed kom is mijn vers onderbroek weer nat. Onmiddellijk gaan alle alarmbellen af in mijn hoofd en denk ik aan gebroken vliezen. Dus ik haal al mijn vroedvrouwentrucen uit. Eens hoesten, liggen en terug gaan staan. Hmm, niet erg heel duidelijk. Maar toch blijft het druppelgewijs stromen. Ik waggel naar beneden om uit mijn vroedvrouwentas een amnicator te halen. Dit is een test die zegt of je vruchtwater verliest. Negatief. Kan niet zeg ik tegen mezelf. Ik maak Jonathan wakker en zeg wat ik vermoed. Ik zeg dat ik toch nog een tweede test ga doen. Positief.

‘Heb je weeën?’ vraagt Jonathan.

Nee, dat niet… ‘Oke, dan gaan we verder slapen’ zegt hij. En gelijk heeft hij. We kruipen in bed. Maar ik geef aan dat ik toch eerst nog even naar haar hartje ga luisteren want ik wil weten of ze het nog goed doet. Prima harttonen. We besluiten onze vroedvrouw nog wat te laten slapen, alles is oke.

3u30 ‘s nachts 14 april 2023 ik krijg de eerste weeën net als we ons licht willen uitdoen. Ik voel dat het menens is. Al snel volgen ze elkaar op om de 2 a 3 min. Jonathan verbindt het Elle tens apparaat met mijn rug. Dit apparaat stimuleert de endorfines om de weeën goed te kunnen opvangen. Ik voel dat ze hevig zijn en zeg tegen Jonathan dat ik naar de woonkamer ga om ze daar op te vangen. Want slapen gaat niet meer lukken.

Tussen de weeën door maak ik een gezellige cocon van onze woonkamer. Kaarsjes aan, kleine lichtjes aan, verwarming aan, geboorte affirmatiekaarten klaarleggen… Jonathan is gevolgd naar de woonkamer want ook hij vindt het spannend en heeft door dat het toch al goed begonnen is. We geven elkaar een dikke knuffel en zeggen tegen elkaar hoe spannend we het vinden.

5u18 ‘s ochtends 14 april 2023 ik voel dat ik wat overweldigd ben door het feit dat de weeën elkaar opvolgen om de 2 minuten en al 1,5 minuut duren ondanks dat alles nog maar net gestart is. Ik heb daarom graag dat we toch onze vroedvrouw opbellen. Wat als het ineens super snel gaat? Alle snelle verhalen schieten plots door mijn hoofd. En ook in de zwangerschap gaf ik aan aan Cynthia, onze fotografe, dat ik daar toch wat schrik voor had. Dus laat ze maar komen. Onze vroedvrouw & onze fotografe. Ons geboorteteam.

Ik hoor Jerina haar stem door de telefoon en ben wat emotioneel. Zo blij dat ze komt. Zo blij dat we onze eigen vroedvrouw hebben. Zo blij dat we haar zo vertrouwen. Zo blij dat ze zo op de hoogte is van al onze wensen.

Cynthia pakt vliegensvlug haar telefoon op. Ik denk dat hij maar 1x overgegaan is. Ik moet wat lachen en beeld me haar slapend met haar telefoon in haar handen in.

Yes, we zijn er klaar voor.

5u57 ‘s ochtends 14 april 2023 Jonathan blaast het bevallingsbad op. Hij is duidelijk blij dat hij zich kan bezig houden met nog enkele praktische zaken. Jerina komt toe. Na een blij weerzien volgen een halfuurtje later de eerste controles. Waaronder een vaginaal onderzoek. Ik had aangegeven tijdens de zwangerschap dat ik het resultaat van een vaginaal onderzoek tijdens de arbeid niet wou weten. Ik zou er mij teveel op focussen en dat kan echt nefast zijn. Ik wou gewoon vertrouwen op mijn lichaam.

Jerina vraagt of ik het toch niet wil weten. Ik ben te nieuwsgierig, ja toch wel, ik wil het weten.

4 cm ontsluiting! I mean wat??? Nu al? Ik ben gigantisch blij en opgelucht. Ik voel een mega ontlading. ‘CHILL!’ roep ik kei luid. Iedereen moet lachen. Ik krijg plots enorm veel vertrouwen in mijn lichaam. Ik kan het toch? Na al die twijfels in mijn lichaam tijdens de zwangerschap.

6u45 ‘s ochtends 14 april 2023 ik loop rond door de kamer en vraag of ik in bad mag. Ik vind de weeën toch vrij pittig en heb wat extra ontspanning nodig. Terwijl het bad vult leert Cynthia aan Jonathan hoe hij de druk in mijn bekken kan verlichten door tegendruk te geven ter hoogte van mijn heupkammen. ZA-LIG. Ik probeer even op handen en knieën te zitten. Ik voel dat het moeilijk is om een goede houding aan te nemen. En plots is het daar… het besef… ik word mama ZONDER mijn eigen mama. Ik begin ontzettend hard te huilen. Het doet me zo een pijn dat we die dag onze dochter ontmoeten en we dit nooit kunnen vertellen aan mijn eigen mama. Mijn hart breekt. Ik word getroost door Jonathan en Jerina.

7u52 ‘s ochtends 14 april 2023 ik mag in bad. Ik vind het fantastisch en ik voel me terug even beter. In bad gaan is iets dat me in het dagelijkse leven de nodige ontspanning geeft. Ook nu dus. Ik kan terug lachen en heb het gevoel dat ik terug wat controle heb over de weeën.

9u15 ‘s ochtends 14 april 2023 een vaginaal onderzoek. Ik wil weten hoe ver ik sta voordat de studente opgebeld wordt. Ze mag er bij zijn van ons. 6 cm. Yes, vooruitgang. Dit gaat ons lukken.

Ondertussen is mijn papa wakker geworden. We wonen sinds enkele maanden bij papa in mijn ouderlijk huis. Het voelde voor mij fijn om onze dochter te laten geboren worden thuis waar mijn mama gestorven is. Een soort levenscirkel van de 2 belangrijkste vrouwen uit mijn leven. Ik voel dat ik al een tijdje gewacht heb op het moment dat hij zou wakker worden. Ik wou hem graag even zien en knuffelen. Ik weet dat het ook voor hem een heel speciale gebeurtenis is. Hier had hij met mama altijd over gedroomd. De laatste weken liet hij ook merken dat hij blij ging zijn als ze veilig geboren zou zijn. Zijn kleindochter. Hun kleindochter.

Ik vraag aan Jonathan of hij papa wil halen. Het moment dat hij binnenkomt en me een knuffel geeft beginnen de tranen te lopen bij ons beiden. Wat een prachtig moment. Hij fluistert in mijn oor hoe trots mama zou geweest zijn. Dit is alles wat ik nodig had. We kunnen verder. Tijd om onze dochter op de wereld te zetten. Ze is welkom.